ဘာရယ္္ေတာ့မဟုတ္ဘူးအပ်င္းေျပေပါ့။အမွတ္တရအျဖစ္သူငယ္ခ်င္းအားလုံးကိုသတိရလ်က္
တဘိုးေဒြး
ဧည့္မွတ္တမ္း။
တရုတ္မေလးကုိ ႀကိဳက္တ့ဲ အေၾကာင္း ေရးထားတာမုိ႔ စာသားေတြမွာ တရုတ္ရနံ႔ေတြ အျပည့္ ထည့္ထားတယ္၊ ေနာက္ခံတီးလုံးမွာေတာင္ တရုတ္ဂီတသံ ပါလုိက္ေသး။ဒီသီခ်င္းကုိ ခံစားၾကည့္ပါအုံး။စိတ္ရႊင္သြားေအာင္နားေထာင္လိုက္ပါဦး။ၾဆာဦးသိမ္:ထြန္း၊ကိုဖိုးသားတိုဩစီမွာရွိတဲ့သူငယ္ခ်င္းအားလုံးကိုသတိရတယ္။ဒီႏွစ္ခရစ္စမတ္က ေတာ့ႏွင္းေတြတျမိဳ႕လုံးေဖြးေနတာပဲ။မိုးေလဝသခန္႕မွန္းခ်က္ထက္ပိုျပီ ႏွင္းေတြပိုက်လာတယ္။ေပ်ာ္ဖို႕လဲေကာင္းပါတယ္္၊လြမ္းဖို႕အရမ္းေကာင္းတယ္။က်ေနာ္လဲျမိဳ႕ထဲ အလည္သြားတာ၊ အိမ္ျပန္ေရာက္ခါနီးမွာပဲ ႏွင္းေတြထူလြန္းလို႕ကားဆက္ေမာင္းလို႕မရေတာ့ဘူး လမ္းေဘးမွာပဲထိုးရပ္ထားခဲ့ရတယ္။အိမ္ကိုလမ္းျပန္
ေလွ်ာက္ခဲ့ရတယ္။ႏွင္းေတာထဲမွာေလးဆယ္ငါးမီနစ္ေလာက္လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ရတာ ၾကည္ႏူးဖို႕လဲအရမ္းေကာင္းပါတယ္၊လြမ္းဖို႕လဲေကာင္းတယ္။အေဝးကသူငယ္ခ်င္း၊မိတ္ေဆြေတြအားလုံးက ိုသတိရသြားတယ္။
တဘိုးေဒြး
လူလုလူးသံသရာ
လူလုလူးသံသရာ
လူသားမိဘက
သေႏၶစခဲ့ေတာ့၊ လူေပါ့။
လူသားမိဘက
သေႏၶစခဲ့ေတာ့၊ လူေပါ့။
တစစ
အရြယ္ရခဲ့ေတာ့
ျဖဴတဲ့သေဘာ၊ မည္းတဲ့သေဘာ။
ေကာင္းတဲ့သေဘာ၊ ဆိုးတဲ့သေဘာ
ျမင့္တဲ့သေဘာ၊ နိမ္႔တဲ့သေဘာ
ေရာေထြးေနတဲ့ေလာကၾကီးမွာ
ျဖဴတာကမည္း၊ မည္းတာကျဖဴ
ေကာင္းရာကဆိုး၊ ဆိုးရာကေကာင္း
ျမင့္ရာကနိမ့္၊ နိမ့္ရာကျမင့္ေအာင္
လႈပ္ရွားရင္း၊ ေဆာင္ရြက္ရင္း
ရုန္းကန္ျခင္း ဘဝအတြက္
အလုအယက္ လုပ္ရင္းလုပ္ရင္း
တရားျခင္းနဲ႔ မတရားျခင္းလည္းမသိ
အသိဥာဏ္ နတၳိ၊ ဆင္ျခင္တံုတရားလည္း မရွိေတာ့
ေမြးစက လူဟာ
ဆႏၵရဲ႔ေနာက္ကြယ္မွာ
"လု"လို႔အမည္ေျပာင္းရမလိုျဖစ္လာတာေပါ့။
လုလို႔ရတဲ့လူက
ျမင့္တဲ့သေဘာလို႔ ယူဆၾကေပမယ့္
တကယ္ေတာ့ သုခမ်ာ
ေလာဘ၊ ေဒါသ ပင္လယ္ထဲမွာ
ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားစြာ
စိုးရိမ္မႈ ကုေဋ၊ ကုဋာ
ကူးကာ၊ လူးခါေနေနရတာေပါ့။
အလုခံရတဲ့လူက
နိမ့္တဲ့သေဘာဆိုရင္
တကယ္ေစာေၾကာၾကည့္ေတာ့လည္း
သူ႔ခမ်ာ ေသာကပင္လယ္ထဲမွာ
ပိုင္ဆိုင္မႈနတၳိ၊ ေၾကာက္ရြံ႔မႈအျပည့္
ေဒါသအျပည့္၊ ဒုကၡဆူးေတြအျပည့္နဲ႔
လူးေနတာပါဘဲ။
အဲဒီေတာ့.....
လူကေလ လုေနရင္း
အလုခံေနရရင္း၊ လူးေနရတာမို႔
လူကို လူးလို႔ေခၚရမလို။
ေမြးတုန္းကဆို အျဖဴ
အျပစ္ကင္းတဲ့ပန္းေလးနဲ့တူ
အညြန္႔တလူလူ..."လူ"။
ခု.....
အပူအပင္ေတြနဲ႔
လုရင္းလူးရင္း
ခတ္ရင္းကူးရင္း၊ နစ္ရင္းေျမာရင္း
စုန္ရင္း ဆန္ရင္း
ရင့္...ယဥ္...ရင္း။
ဟိုယခင္ေမြးစကလို လူျဖစ္ဖို႔
ယဥ္ေက်းတဲ့သူျဖစ္ဖို႔
ရင့္က်က္တဲ့သူျဖစ္ဖို႔
စစ္မွန္တဲ့စိတ္ဓါတ္အရင္းအျမစ္နဲ႔
ေကာင္းေအာင္ၾကိဳးရင္း၊ ရိုးစင္းျဖဴစင္တဲ့သူ
ဟန္မူအစစ္နဲ႔ျပန္လူျဖစ္ဖို႔ေပါ့။
(မယ္လေရႊျမင့္)
အရြယ္ရခဲ့ေတာ့
ျဖဴတဲ့သေဘာ၊ မည္းတဲ့သေဘာ။
ေကာင္းတဲ့သေဘာ၊ ဆိုးတဲ့သေဘာ
ျမင့္တဲ့သေဘာ၊ နိမ္႔တဲ့သေဘာ
ေရာေထြးေနတဲ့ေလာကၾကီးမွာ
ျဖဴတာကမည္း၊ မည္းတာကျဖဴ
ေကာင္းရာကဆိုး၊ ဆိုးရာကေကာင္း
ျမင့္ရာကနိမ့္၊ နိမ့္ရာကျမင့္ေအာင္
လႈပ္ရွားရင္း၊ ေဆာင္ရြက္ရင္း
ရုန္းကန္ျခင္း ဘဝအတြက္
အလုအယက္ လုပ္ရင္းလုပ္ရင္း
တရားျခင္းနဲ႔ မတရားျခင္းလည္းမသိ
အသိဥာဏ္ နတၳိ၊ ဆင္ျခင္တံုတရားလည္း မရွိေတာ့
ေမြးစက လူဟာ
ဆႏၵရဲ႔ေနာက္ကြယ္မွာ
"လု"လို႔အမည္ေျပာင္းရမလိုျဖစ္လာတာေပါ့။
လုလို႔ရတဲ့လူက
ျမင့္တဲ့သေဘာလို႔ ယူဆၾကေပမယ့္
တကယ္ေတာ့ သုခမ်ာ
ေလာဘ၊ ေဒါသ ပင္လယ္ထဲမွာ
ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားစြာ
စိုးရိမ္မႈ ကုေဋ၊ ကုဋာ
ကူးကာ၊ လူးခါေနေနရတာေပါ့။
အလုခံရတဲ့လူက
နိမ့္တဲ့သေဘာဆိုရင္
တကယ္ေစာေၾကာၾကည့္ေတာ့လည္း
သူ႔ခမ်ာ ေသာကပင္လယ္ထဲမွာ
ပိုင္ဆိုင္မႈနတၳိ၊ ေၾကာက္ရြံ႔မႈအျပည့္
ေဒါသအျပည့္၊ ဒုကၡဆူးေတြအျပည့္နဲ႔
လူးေနတာပါဘဲ။
အဲဒီေတာ့.....
လူကေလ လုေနရင္း
အလုခံေနရရင္း၊ လူးေနရတာမို႔
လူကို လူးလို႔ေခၚရမလို။
ေမြးတုန္းကဆို အျဖဴ
အျပစ္ကင္းတဲ့ပန္းေလးနဲ့တူ
အညြန္႔တလူလူ..."လူ"။
ခု.....
အပူအပင္ေတြနဲ႔
လုရင္းလူးရင္း
ခတ္ရင္းကူးရင္း၊ နစ္ရင္းေျမာရင္း
စုန္ရင္း ဆန္ရင္း
ရင့္...ယဥ္...ရင္း။
ဟိုယခင္ေမြးစကလို လူျဖစ္ဖို႔
ယဥ္ေက်းတဲ့သူျဖစ္ဖို႔
ရင့္က်က္တဲ့သူျဖစ္ဖို႔
စစ္မွန္တဲ့စိတ္ဓါတ္အရင္းအျမစ္နဲ႔
ေကာင္းေအာင္ၾကိဳးရင္း၊ ရိုးစင္းျဖဴစင္တဲ့သူ
ဟန္မူအစစ္နဲ႔ျပန္လူျဖစ္ဖို႔ေပါ့။
(မယ္လေရႊျမင့္)
မွတ္ခ်က္။ ။(ဘူးညြန္၊ ကန္စြန္းညြန္႔၊ ဖရံုညြန္ညြန္႔ သံုးညြန္႔ေပါင္းမွက်ပ္မျပည့္သူမ်ားအတြက္ က်ဳပ္တို႔ျမန္မာ့အရပ္ဓေလ့နဲ႔
ဖတ္ေဟ့၊ဖတ္ေဟ့လို႔သာေရးစပ္လိုက္ပါရေစ။)
ခက္ဆစ္။ ။ဘူးညြန္း=ႏွာဘူးက်တဲ့လူ၊ ကန္စြန္းညြန္႔=ကန္လိုက္ေတာ့မွ အစြန္းေရာက္ေအာင္ မိုက္ျပတဲ့လူ၊
ဖရံုညြန္႔=ဖခမည္းေတာ္ၾကီးကိုယံုၾကည္ကိုးကြယ္သလိုနဲ႔ မပံုရဲ႔တ့လူ
Subscribe to:
Posts (Atom)