ပန္းသီးပံုျပင္

တစ္ခါတုန္းက အလြန္ႀကီးမားတဲ့ ပန္းသီးပင္ႀကီးတစ္ပင္ရွိတယ္...
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း အဲဒီသစ္ပင္ႀကီးဆီကိုလာၿပီး ေဆာ့ကစားေလ့ရွိတယ္..
သစ္ပင္ႀကီးက အဲဒီေကာင္ေလးကိုအလြန္ခ်စ္ရွာတယ္...
ေကာင္ေလးကလည္းသစ္ပင္ႀကီးကိုခ်စ္တယ္..
ေကာင္ေလးဟာေန႔စဥ္သစ္ပင္ႀကီးထိပ္ဖ်ားထိေရာက္ေအာင္တက္တယ္...အသီးေတြကိုစားတယ္..သစ္ပင္ႀကီးရဲ႕အရိပ္ေအာက္မွာ တစ္ေရးတစ္ေမာေမွးတယ္...
ေကာင္ေလးဟာသစ္ပင္ႀကီးကိုခ်စ္တယ္...သစ္ပင္ႀကီးကလည္းအလြန္ေပ်ာ္ရွာတယ္...
ဒီလိုနဲ႔အခ်ိန္ေတြဟာ တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ကုန္ဆံုးလာခဲ့တယ္....
တစ္ေန႔မွာ ေကာင္ေလးဟာသစ္ပင္ႀကီးဆီကိုလာခဲ့တယ္..
သစ္ပင္ႀကီး - "ေကာင္ေလးေရ..လာပါ..ငါနဲ႔လာေဆာ့ပါအံုး"
ေကာင္ေလး - " ကၽြန္ေတာ္အရင္လိုကေလးေလးမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး.. ဒီသစ္ပင္ႀကီးနားမွာလည္းထပ္ၿပီးမေဆာ့ခ်င္ေတာ့ဘူး.. ကၽြန္ေတာ္အ႐ုပ္ေတြလိုခ်င္တယ္..အဲဒါေတြ၀ယ္ဖို႔အတြက္ပိုက္ဆံလိုအပ္ေနပါတယ္"
သစ္ပင္ႀကီး - "၀မ္းနည္းပါတယ္ေကာင္ေလးရယ္.. ငါ့မွာမင္းကိုေပးဖို႔ပိုက္ဆံမရွိဘူး... ဒါေပမယ့္ငါ့ရဲ႕အသီးေတြအားလံုးကိုမင္းခူးသြားပါ.. ၿပီးရင္ေရာင္းပါ..အဲဒါဆိုမင္းလိုအပ္ေနတဲ့ပိုက္ဆံေတြရပါလိမ့္မယ္"
ေကာင္ေလးဟာအလြန္စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႔ သစ္ပင္ေပၚကပန္းသီးေတြအားလံုးကိုသိမ္းက်ံဳးယူၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ထြက္ခြာသြားခဲ့တယ္...
ပန္းသီးေတြကိုခူးဆြတ္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေကာင္ေလးဟာသစ္ပင္ႀကီးဆီကိုဘယ္ေတာ့မွျပန္မလာေတာ့ဘူး...
သစ္ပင္ႀကီးဟာအလြန္၀မ္းနည္းေနခဲ့တယ္....
သကၠရာဇ္ေပါင္းမ်ားစြာကိုေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးတဲ့ တစ္ေန႔မွာ အရြယ္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ေကာင္ေလးဟာ သစ္ပင္ႀကီးဆီကို ျပန္လာခဲ့တယ္..
သစ္ပင္ႀကီးကစိတ္လႈပ္ရွား စြာနဲ႔အရြယ္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ေကာင္ေလးကိုၾကည့္ေနတယ္...
သစ္ပင္ႀကီး - " လာပါ..ငါနဲ႔လာေဆာ့ပါ"
ေကာင္ေလး - "ငါ့မွာကစားဖို႔အတြက္အခ်ိန္မရွိဘူး..ငါ့မိသားစုအတြက္အလုပ္လုပ္ေနရတယ္... အခုတို႔မိသားစုခိုလံႈဖို႔အတြက္အိမ္တစ္လံုးလိုအပ္ေနတယ္..ငါ့ကိုကူညီႏိုင္မလား?"
သစ္ပင္ႀကီး - "၀မ္းနည္းပါတယ္ေကာင္ေလးရယ္...ငါ့မွာမင္းကိုေပးဖို႔အိမ္မရွိပါဘူး..ဒါေပမယ့္ မင္းငါ့ရဲ႕အကိုင္းအခက္ေတြကိုခုတ္သြားပါ..ၿပီးရင္မင္းရဲ႕အိမ္ကိုေဆာက္ပါ"
ေကာင္ေလးဟာ သစ္ပင္ႀကီးရဲ႕အကိုင္းအခက္ေတြအားလံုးကိုခုတ္ယူၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ထြက္ခြာသြားခဲ့တယ္...
အခ်ိန္ေတြၾကာလာတဲ့အခါ ေကာင္ေလးဟာသစ္ပင္ႀကီးဆီ ထပ္ေရာက္လာျပန္ပါတယ္...
ေကာင္ေလး - "ငါလည္းတျဖည္းျဖည္းနဲ႔အိုမင္းလာၿပီ..အနားယူရင္းနဲ႔ငါကိုယ္တိုင္ရြက္လႊင့္ခ်င္တယ္...ငါ့ကိုေလွတစ္စင္းေပးႏိုင္မလား?"
သစ္ပင္ႀကီး - "ငါ့ရဲ႕ပင္စည္ကိုအသံုးျပဳၿပီး မင္းအတြက္ေလွတစ္စင္းေဆာက္ပါ...ဒါဆိုရင္ ဟိုးအေ၀းႀကီးကို မင္းရြက္လႊင့္ႏိုင္ပါၿပီ....ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစကြာ"
ေကာင္ေလးဟာသစ္ပင္ႀကီးတစ္ပင္လံုးကိုခုတ္ယူသြားၿပီး ေလွတစ္စင္းျပဳလုပ္ခဲ့တယ္...ၿပီးေတာ့ရြက္လႊင့္သြားလုိက္တာ အခ်ိန္ေတြအၾကာႀကီးသူ႕ကိုမေတြ႔ရေတာ့ပါဘူး..
အဲဒီႏွစ္ေတြမွာ သစ္ပင္ႀကီးဟာေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္လို႔ထင္ရေပမယ့္ တစ္ကယ္ေတာ့မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး...
ႏွစ္မ်ားစြာၾကာၿပီးတဲ့ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အိုမင္းေနၿပီျဖစ္တဲ့အဘိုးအိုတစ္ေယာက္ဟာ သစ္ပင္ႀကီးဆီကိုေရာက္လာခဲ့တယ္...
သစ္ပင္ႀကီး - "၀မ္းနည္းပါတယ္ ေကာင္ေလးရယ္... ငါ့မွာမင္းကိုဒီ့ထက္ပိုၿပီးေပးစရာ ဘာမွမရွိေတာ့ဘူး... မင္းအတြက္ပန္းသီးေတြလည္းမရွိေတာ့ပါဘူး"
အဘိုးအို - "ကိစၥမရွိပါဘူး...အဲဒါေတြကိုကိုက္ဖို႔အတြက္ ငါ့မွာသြားေတြမရွိေတာ့ဘူး"
သစ္ပင္ႀကီး - "မင္းတက္ဖို႔အတြက္ပင္စည္လည္းငါ့မွာမရွိေတာ့ပါဘူး"
အဘိုးအို - "အဲလိုတက္ဖို႔အတြက္လည္း ငါအရမ္းအိုမင္းေနပါၿပီ"
သစ္ပင္ႀကီး - "ငါ့မွာမင္းကိုေပးဖို႔အတြက္ တကယ့္ကိုဘာမွမရွိေတာ့ပါဘူးကြယ္..ငါ့မွာေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ့အျမစ္ႀကီးတစ္ခုပဲက်န္ပါေတာ့တယ္"
သစ္ပင္ႀကီးကမ်က္ရည္မ်ားနဲ႔ေျပာရွာတယ္...
အဘိုးအို - "အခုငါ့အတြက္အမ်ားႀကီးမလိုအပ္ေတာ့ပါဘူး...အနားယူဖို႔ေနရာေလးတစ္ခုဆိုရပါၿပီ...ကုန္ဆံုးခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြမွာငါအရမ္းပင္ပန္းခဲ့တယ္"
သစ္ပင္ႀကီး - "ေကာင္းၿပီ..ဒီအျမစ္အိုႀကီးဟာအနားယူဖို႔အတြက္ေတာ့အေကာင္းဆံုးေနရာပါ...လာ-ငါနဲ႔အတူထုိင္ၿပီးအနားယူလွည့္ပါ"
ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနရွာတဲ့အဘိုးအိုဟာ ေျခာက္ေသြ႕ေနၿပီျဖစ္တဲ့အျမစ္ႀကီးေပၚမွာ ထိုင္လိုက္ပါတယ္...
သစ္ပင္ႀကီးကေတာ့၀မ္းသာမႈေတြနဲ႔ မ်က္ရည္ေတြၾကားကေနအေတာက္ပဆံုးၿပံဳးေနပါေတာ့တယ္....

***သင္ဘယ္ေလာက္ပဲအလုပ္ေတြမ်ားေနပါေစ သင့္ရဲ႕အခ်ိဳ႕ေသာအခ်ိန္ေလးေတြကိုေတာ့ မိဘနဲ႔အတူကုန္ဆံုးႏုိင္ပါေစ***
daboedway