ႈ သံမႈိမ်ား

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက အင္မတန္ကို စိတ္တို စိတ္ဆတ္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ရွိသတဲ့။

တစ္ေန႔က်ေတာ့ သူ႔အေဖက ေကာင္ေလးကို အိမ္ရိုက္သံတစ္ထုပ္ ေပးလိုက္ျပီး ေျပာပါေတာ့တယ္။

“မင္း တစ္ခါ စိတ္တိုတိုင္း၊ တစ္ခါ စိတ္တိုတိုင္း သံတစ္ေခ်ာင္းကို ေနာက္ေဖးက ၀င္းထရံတိုင္မွာ သြားသြားရိုက္ေခ်ကြာ”တဲ့။

အေဖက အဲသလို ေျပာျပီး သံထုပ္ ေပးလိုက္တဲ့ ပထမေန႔မွာေတာ့ ေကာင္ေလးဟာ ၀င္းထရံတိုင္မွာ သံေပါင္း ၃၇ ေခ်ာင္းတိတိကို ႐ိုက္သြင္း ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲသလိုနဲ႔ သူစိတ္တိုတိုင္း၊ ေဒါသျဖစ္တိုင္းမွာ သံေလးေတြကို ၀င္းထရံတိုင္မွာ ႐ိုက္ရင္း ႐ိုက္ရင္းနဲ႔ ေကာင္ေလးဟာ သူ႔စိတ္သူ ထိန္းႏိုင္လာသတဲ့။

သံ႐ိုက္ခ်က္ေတြကလည္း တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ က်ဲက်ဲ လာေတာ့တာေပါ့ေလ။

သည္လိုနဲ႔ ေကာင္ေလးဟာ ၀င္းထရံမွာ သံ ေျပးေျပး ႐ိုက္ရတာထက္စာရင္ ေဒါသျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္ကို ထိန္းသိမ္းရတာက ပိုၿပီးလြယ္ကူေနမွန္း တျဖည္းျဖည္း သေဘာေပါက္လာပါေတာ့တယ္။

အဆံုးမွာ ေကာင္ေလးဟာ လံုးလံုး စိတ္မတို၊ ေဒါသ မျဖစ္ေတာ့ဘဲ ေနႏိုင္တဲ့ေန႔ကို ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။

သည္မွာတင္ ေကာင္ေလးလည္း အေျပးေလးနဲ႔ သူ႔အေဖကို သတင္းသြားပို႔ေတာ့တာေပါ့။

“အေဖေရ၊ သားေတာ့ စိတ္ကို ထိန္းႏိုင္သြားျပီဗ်ာ” ေပါ့။

အဲလိုက်ေတာ့ ဖေအလုပ္သူက ေနာက္တစ္မ်ိဳး ခုိင္းျပန္ပါတယ္။

“မင္းကိုယ္မင္း ေဒါသမျဖစ္ေအာင္ တစ္ေနကုန္ ထိန္းႏိုင္ျပီဆိုတာနဲ႔ အဲဒီ မင္းရိုက္ထားခဲ့တဲ့ သံေတြကို ျပန္ႏႈတ္စမ္းပါဦးကြာ။ တစ္ေန႔ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ရင္ ညအိပ္ခါနီး တစ္ေခ်ာင္းႏႈန္းနဲ႔ ျပန္ႏႈတ္ေနာ္”လို႔ မွာလိုက္သတဲ့။

အဲလိုနဲ႔ ရက္ေတြၾကာလာတဲ့အခါ ေကာင္ေလးက သူ႔အေဖကို ေျပာႏိုင္သြားတယ္။

“အေဖေရ၊ သားရိုက္ခဲ့တဲ့ သံေတြ အားလံုးကို ႏႈတ္ၿပီးသြားၿပီဗ်၊ တစ္ေခ်ာင္းမွ မက်န္ေတာ့ဘူး”ေပါ့။

သည္အခါမွာ ဖေအလုပ္သူက သားရဲ႕လက္ကိုဆြဲျပီး သား သံ႐ိုက္ခဲ့တဲ့ ၀င္းထရံဆီ ေခၚသြားတယ္။

“ေတာ္တယ္ ငါ့သား” လို႔လဲ ဆိုတယ္။ “ဒါေပမယ့္ သား ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္စမ္း၊ ၀င္းထရံတိုင္မွာ အေပါက္ေတြ ျဖစ္က်န္ခဲ့တယ္ေနာ္၊ ၀င္းထရံတိုင္က အရင္လို မေခ်ာေမြ႕ေတာ့ဘူးဆိုတာ သား ျမင္တယ္ မဟုတ္လား။ ေအး… သားက စိတ္တို ေဒါသျဖစ္လို႔ ပါးစပ္နဲ႔ တစ္လံုး ေျပာခ်လိုက္တဲ့အခါ တစ္ဖက္သားဆိုတဲ့ ၀င္းထရံတိုင္မွာ အခုလိုပဲ အမာရြတ္ေတြ ထင္က်န္ရစ္တတ္တယ္ သားေရ။ သည္လိုပဲ လူတစ္ေယာက္ကို သားက ဓါးနဲ႔ ထိုးလိုက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ဓါးကိုျပန္ႏႈတ္ျပီး ရွိခုိးဦးတင္ ေတာင္းပန္တယ္ ဆိုပါစို႔ကြယ္။ သား ဘယ္ႏွစ္ခါပဲ ရွိခိုးဦးတင္ ျပန္ေတာင္းပန္၊ ေတာင္းပန္ ဒဏ္ရာနဲ႔ အမာရြတ္ကေတာ့ မလြဲမေသြ က်န္ကို က်န္ေနေတာ့မွာကြယ့္။ အဲသလိုပဲ ႏႈတ္နဲ႔ တစ္ဖက္သားကို ထိုးႏွက္တဲ့အခါမွာလည္း ဓါးနဲ႔ ထိုးသလိုပဲ အနာတရ ျဖစ္တတ္စျမဲ၊ အမာရြတ္ ထင္က်န္ရစ္စျမဲပဲ ငါ့သား” တဲ့။

တကယ္ေတာ့ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း ဆိုတာေတြက အဖိုးအနဂၳၣ ထိုက္တန္တဲ့ ရတနာေတြပါပဲ။

မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြကို ျပံဳးရႊင္ ရယ္ေမာေစႏိုင္တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘ၀မွာ ေအာင္ျမင္၊ ခရီးေရာက္ေအာင္ အားေပးကူညီႏိုင္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ရင္ဖြင့္စရာေလးေတြ ရွိလာရင္လည္း နားစိုက္ေပးတတ္တယ္။

ခ်ီးမြမ္းစကား၊ ကဲ့ရဲ႕စကား အလံုးစံုကိုလဲ မွ်ေ၀ခံစားေပးႏိုင္ပါတယ္။

မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ သူတို႔ရဲ႕ ႏွလံုးသားေတြကို အျမဲလွစ္ဟ ႀကိဳဆိုေနတတ္သူမ်ားပါ။
daboedwe