ေလွငယ္ရွင္ရဲ႕ဇြဲ
အျမင့္ပ်ံဖို႔ၾကိဳးစားရင္း
ငါ့ေတာင္ပံတစံုၾကိဳးခဲ့ေပါ့။
ၾကိဳးပဲ့ေတာင္ပံတစံုႏွင့္
ပင္လယ္တဖက္ကမ္း
ငါဘယ္လိ်ံသန္းမလည္
ေတာင္ပံအသစ္ငါ့အတြက္ျဖစ္ေစ
လြဲမွားဆႏၵ ငါမေတာင္းတအပ္ပါ။
ေရငံပင္လယ္၊ ခ်ိဳစမ္းဟယ္ဟု
ဆန္႔က်င္သမႈ၊ ငါမျပဳေတာ့။
ဆန္႔က်င္သမႈ၊ ငါမျပဳေတာ့။
ကမၻာၾကီးလည္တာရပ္ဖို႔
ေမတၱာရပ္ခံလို႔
အခ်ိန္ကုခံေတာ့ပါ။
မုန္တိုင္းထန္ေနတဲ့
ဘဝပင္လယ္ကို
သည္းခံျခင္းေလွငယ္နဲ႔...ငါေက်ာ္ျဖတ္္ေတာ့မယ္။ ။
ဥကၠာဦးသက္
ကဗ်ာေပးပို႔လာသူ ဥကၠာဦးသက္အားေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။